سطوح مدیریت

اصطلاح « سطوح مدیریت » به مرزبندی بین سمت‌های مختلف مدیریتی در یک سازمان اشاره دارد. تعداد سطوح مدیریتی با افزایش اندازه کسب‌وکار و نیروی کار افزایش می‌یابد و برعکس.
سطح مدیریت، زنجیره فرماندهی، میزان اقتدار و جایگاه هر موقعیت مدیریتی را تعیین می‌کند.
سطوح مدیریت را می‌توان در سه دسته کلی طبقه‌بندی کرد:

1. سطح بالا/سطح اداری
2. سطح میانی/اجرایی
3. مدیران سطح پایین/سرپرستی/عملیاتی/خط مقدم

مدیران در تمام این سطوح وظایف متفاوتی را انجام می‌دهند. نقش مدیران در هر سه سطح در زیر مورد بحث قرار گرفته است:
  

 سطح بالای مدیریت

متشکل از هیئت مدیره، مدیر عامل یا مدیرعامل است.

مدیریت ارشد منبع نهایی اقتدار است و اهداف و سیاست‌های یک سازمان را مدیریت می‌کند. او زمان بیشتری را به برنامه‌ریزی و هماهنگی وظایف اختصاص می‌دهد.

نقش مدیریت ارشد را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد :

1. مدیریت ارشد، اهداف و سیاست‌های کلی سازمان را تعیین می‌کند.
2. دستورالعمل‌های لازم را برای تهیه بودجه، رویه‌ها، برنامه‌ها و غیره برای بخش‌ها صادر می‌کند.
3. این بخش، سیاست‌های برنامه‌های استراتژیک را برای شرکت آماده می‌کند.
4. این سازمان، مدیر اجرایی را برای سطوح میانی، یعنی مدیران دپارتمان‌ها، منصوب می‌کند.
5. این واحد، فعالیت‌های همه بخش‌ها را هماهنگ و کنترل می‌کند.
6. همچنین مسئول حفظ ارتباط با دنیای خارج است.
7. راهنمایی و هدایت ارائه می‌دهد.
8. مدیریت ارشد همچنین در قبال سهامداران در قبال عملکرد شرکت مسئول است.

سطح مدیریت میانی
مدیران شعب و مدیران بخش‌ها، سطوح میانی را تشکیل می‌دهند. آن‌ها در قبال عملکرد بخش خود در برابر مدیریت ارشد مسئول هستند. آن‌ها زمان بیشتری را به وظایف سازمانی و هدایتی اختصاص می‌دهند.

در سازمان‌های کوچک، تنها یک لایه از مدیریت سطح میانی وجود دارد، اما در شرکت‌های بزرگ، ممکن است مدیریت سطح میانی ارشد و جوان وجود داشته باشد. نقش آنها را می‌توان به صورت زیر مورد تأکید قرار داد:

1. آنها برنامه‌های سازمان را مطابق با سیاست‌ها و دستورالعمل‌های مدیریت ارشد اجرا می‌کنند.
2. آنها برای واحدهای فرعی سازمان برنامه‌ریزی می‌کنند.
3. آنها در آموزش‌های استخدامی مدیریت سطح پایین‌تر شرکت می‌کنند.
4. آنها سیاست‌ها را از مدیریت سطح بالا تا سطوح پایین‌تر تفسیر و توضیح می‌دهند.
5. آنها مسئول هماهنگی فعالیت‌ها در داخل بخش یا دپارتمان هستند.
6. همچنین گزارش‌های مهم و سایر داده‌های مهم را به مدیریت سطح بالا ارسال می‌کند.
7. آنها عملکرد مدیران جوان را ارزیابی می‌کنند.
8. آنها همچنین مسئول الهام بخشیدن به مدیران سطح پایین‌تر برای عملکرد بهتر هستند.

سطح پایین مدیریت
سطح پایین‌تر همچنین به عنوان سطح مدیریت نظارتی/عملیاتی شناخته می‌شود. این سطح شامل سرپرستان، سرکارگر، افسران بخش، سرپرست و غیره می‌شود.

به گفته آر سی دیویس ، «مدیریت نظارتی به آن دسته از مدیران اجرایی اشاره دارد که کارشان عمدتاً باید با نظارت شخصی و هدایت کارکنان عملیاتی باشد».

به عبارت دیگر، آنها با هدایت و کنترل عملکرد مدیریت سروکار دارند. فعالیت‌های آنها شامل موارد زیر است:

1. واگذاری مشاغل و وظایف به کارگران مختلف.
2. آنها کارگران را برای فعالیت‌های روزانه راهنمایی و آموزش می‌دهند.
3. آنها مسئول کیفیت و همچنین کمیت تولید هستند.
4. همچنین مسئولیت حفظ روابط خوب در سازمان به آنها واگذار شده است.
5. آنها مشکلات، پیشنهادات و درخواست‌های توصیه‌ای و غیره کارگران را به سطوح بالاتر و اهداف و مقاصد سطوح بالاتر را به کارگران ابلاغ می‌کنند.
6. آنها به حل مشکلات کارگران کمک می‌کنند.
7. آنها بر زیردستان نظارت و آنها را راهنمایی می‌کنند.
8. آنها مسئول ارائه آموزش به کارگران هستند.
9. آنها مواد، ماشین آلات، ابزار و غیره لازم را برای انجام کارها ترتیب می‌دهند.
10. آنها گزارش‌های دوره‌ای در مورد عملکرد کارگران تهیه می‌کنند.
11. آنها نظم و انضباط را در شرکت تضمین می‌کنند.
12. آنها به کارگران انگیزه می‌دهند.
13. آنها سازندگان تصویر شرکت هستند زیرا در تماس مستقیم با کارگران هستند.