شعرهایی که ضرب المثل شدند

۱ – خوش بود گر محک تجربه آید به میان   تا سیه روی شود هرکه دراو غش باشد
​​​​​​​۲ – زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشت زندانی      چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی(صائب اصفهانی)
۳ – خوب گیرد جام راساقی به دست     کار نیکو کردن از پرکردن است
۴ – نام احمد نام جمله انبیاست      چون که صد آمد نودهم پیش ماست
۵ – تو مو می بینی و من پیچش مو      تو ابرو من اشارت های ابرو
۶ – با مردم زمانه سلامی و و السلام       چو گفتی غلامتم به خدا می فروشنت
۷- میان ماه من تا ماه گردون      تفاوت اززمین تا آسمان است
۸ – عمر اگر خوش گذرد زندگی نوح کم است      ور به سختی گذرد نیمه نفس بسیار است
۹ – اصل بد نیکو نگردد زانکه بنیادش بد است      تربیت نااهل راچون گردکان بر گنبد است
۱۰ – زندگی کردن من مردن تدریجی بود      هر چه جان کند تنم، عمر حسابش کردم
۱۱ – بلا ندیده دمی را شروع باید کرد       علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد
۱۲ – پرسی که تمنای تو ازلعل لبم چیست؟       آن جا که عیان است چه حاجت به بیان است
۱۳ – درتنگنای حیرتم از نخوت رقیب       یارب مباد آن که گدا معتبر شود
۱۴ – با خرابات نشینان زکرامات ملاف        هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد
۱۵ – دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید      مجنون چو سیه دانه ببیند خوشش آید
۱۶ – زهشیاران عالم هرکه رادیدم غمی دارد       دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد
۱۷ – رفتی و فراموش شد آن عهد و قسم       از دل برود هر آن چه از دیده برفت
۱۸ – رو مسخرگی پیشه کن و مطربی آموز      تاداد خوداز کهتر ومهتر بستانی
۱۹ – گر دایره ی کوزه زگوهرسازند      از کوزه همان برون تراود که دروست(بابا افضل)
۲۰ – درناامیدی بسی امیداست       پایان شب سیه سپید است
۲۱ – خشت اول چون نهد معمار کج       تا ثریا می رود دیوار کج
۲۲ – هیچ آدابی وترتیبی مجوی      هرچه میخواهد دل تنگت بگوی
۲۳ – روزگار است که گه عزت دهد گه خوار دارد       چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیاردارد
۲۴ – زی تیر نگه کردو پرخویش بر اودید       گفتا زکه نالیم که ازماست که برماست
۲۵ – مروبه هند وبیابامن خراب بساز       به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است
۲۶ – گفتم که الف گفت دگر هیچ مگو        در خانه اگر کس است یک حرف بس است
۲۷ – امیدواربودآدمی به خیرکسان       برخیرتوامیدنیست شرمرسان
۲۸ – ترحم بر پلنگ تیز دندان       ستم کاری بود بر گوسفندان
۲۹ – در جهان پیل مست بسیار است       دست بالای دست بسیار است
۳۰ – به پیری رسیدم در این کهنه دیر       جوانی کجایی که یادت به خیر
۳۱ – ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی       کاین ره که تو می روی به ترکستان است
۳۲ – یا مکن با پیلبانان دوستی       یابنا کن خانه ای در خورد پیل
۳۳ – باش تا صبح دولتت بدمد       کاین هنوز از نتایج سحراست
۳۴ – زلیخا گفتن ویوسف شنیدن       شنیدن کی بود مانند دیدن( عطار)
۳۵ – هرکه نان از عمل خویش خورد        منت حاتم طائی نبرد
۳۶ – آن قفس بگسست وآن هندوگریخت       آن سبو بشکست وآن پیمانه ریخت
۳۷ – این نقدبگیر ودست از آن نسیه بدار       آواز دهل شنیدن از دور خوش است
۳۸ – پای ما لنگ است ومقصد بس دراز        دست ما کوتاه وخرما بر نخیل
۳۹ – گفت شخصی خوب ورد آورده ای        لیک سوراخ دعا گم کرده ای
۴۰ – برگ سبزی است تحفه ی درویش       چه کند بی نوا ندارد بیش
۴۱ – هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود       در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
۴۲ – هرگز حدیث حاضر غایب شنیده ای ؟       من در میان جمع ودلم جای دیگر است
۴۳ – تو نیکی می کن ودر دجله انداز        که ایزد در بیابانت دهد باز
۴۴ – با بدان بد باش وبا نیکان نکو        جای گل،گل باش وجای خار خار
۴۵ – پسر کو ندارد نشان از پدر        تو بیگانه خوانش ،مخوانش پسر
۴۶ – بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین        کاین اشارت ز جهان گذرامارابس
۴۷ – هرچه کنی به خود کنی        گرهمه نیک وبد کنی
۴۸ – رهرو آن نیست که گه تند وگهی خسته رود       رهرو آن است که آهسته وپیوسته رود
۴۹ – حسن یوسف ،یدبیضا،دم عیس داری       آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری
۵۰ – گیرم پدر تو بود فاضل         از فضل پدر تو را چه حاصل
۵۱ – بس تجربه کردیم در این دار مکافات        بادرد کشان هر که در افتاد ور افتاد
۵۲ – بدین مژده گر جان فشانم رواست         که این مژده آسایش جان ماست
۵۳ – ازمکافات عمل غافل مشو         گندم از گندم بروید، جو ز جو
۵۴ – خمیر مایه ی دکان شیشه گر سنگ است         عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد
۵۵ – ببندد گر ایزد ز حکمت دری         ز رحمت گشاید در دیگری
۵۶ – عاقل مباش تا غم دیوانگان خوری         دیوانه باش تا عاقلان غم توخورند
۵۷ – مهر ابله مهر خرس آمد یقین         کین او مهر است و مهر اوست کین
۵۸ – صدبار بد ی کردی ودیدید ثمرش را         نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی
۵۹ – بهار آمد به صحرا و در ودشت        جوانی هم بهاری بود و بگذشت
۶۰ – چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن       اگر باران به کوهستان نبارد
61-با سیه دل چه سود گفتن وعظ       نرود میخ آهنین در سنگ   (سعدی)
62-هر دم که دل به عشق دهی خوش دمی بود     در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست(حافظ)
63-چنین است رسم سرای درشت     گهی پشت به زین و گهی زین به پشت(فردوسی)
64-امیدوار بُوَد آدمی به خیر کسان       مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان(سعدی)
65-صوفی نشود صافی ، تا در نکشد جامی      بسیار سفر باید ، تا پخته شود خامی(سعدی)
66-در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب       یارب مباد آن که گدا معتبر شود(حافظ)
67-در محفل خود راه مده همچو منی را       افسرده دل افسرده کند انجمنی را(قائم مقام)
68-خلوت دل نیست جای صحبت اضداد       دیو چو بیرون رود فرشته در آید(حافظ)